Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Duo Reges: constructio interrete. Quis istud, quaeso, nesciebat? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Neutrum vero, inquit ille. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Sed quot homines, tot sententiae; Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Immo videri fortasse. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Praeclare hoc quidem. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.
Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Tum mihi Piso: Quid ergo?
Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.

Pompeius in foedere Numantino infitiando fuit, nec vero
omnia timente, sed primum qui animi conscientiam non curet,
quam scilicet comprimere nihil est negotii.

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea
principia, quae accepimus.

Que Manilium, ab iisque M.
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere.

Bork: Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;
Non igitur bene.: Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Magna laus.: Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo.
Quae sequuntur igitur?: Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
Bork: Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.
Bork: Sed haec nihil sane ad rem;

An quae de prudentia, de cognitione rerum, de coniunctione generis humani, quaeque ab eisdem de temperantia, de modestia, de magnitudine animi, de omni honestate dicuntur?